Νόλλας, Δ: Η καταδίωξη του ρεμβασμού

«Συνελήφθη διότι περιεφέρετο ασκόπως»(από το αστυνομικό δελτίο των εφημερίδων της δεκαετίας του ’50).

Στο εξής καφενεία και ταβέρνες (γιατί τα μπαρ και τα παμπ προορίζονται να εξαφανιστούν) θα εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο ανάγκες υλικές: χώροι παροχής ποτού και τροφής και όπου κανείς δεν θα επιτρέπεται (κι ούτε θα έχει την όρεξη) να καθίσει λίγο παραπάνω, μην μπορώντας να απολαύσει ένα τσιγάρο. Τραφείτε, ποτιστείτε και εξαφανιστείτε. Γρήγορα πίσω, στη δουλειά ή το σπίτι.

Εκείνο το λίγο, του οποίου «έστι χρεία» και δίνει χρώμα στην καθημερινή μιζέρια, όταν δεν την κάνει απλά υποφερτή, η αναψυχή, πρέπει να εκλείψει. Κι έτσι, πλάνητες, άεργοι κι αργόσχολοι, τα πετεινά του ουρανού, θα είναι οι τελευταίοι ηδονιστές που θα υποχρεωθούν να δημιουργήσουν στα όρια του νόμου καβάτζες, όπου η ποίηση κόντρα στη μηχανή θα αγωνίζεται να ξαναβρεί τη θέση της.

Γιατί ο ολοκληρωτισμός δεν έχει πρόβλημα με την υγεία των ανθρώπων, δεν δίνει δεκάρα γι’ αυτήν, ούτε και για τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων. Σπάταλος στον πυρήνα του (δάση, νερά, αέρας, φυσικός πλούτος), έγνοιά του είναι η ψυχή μας. Η εγκαθίδρυση παγκοσμίως του πνεύματος της αγέλης, η ομογενοποίηση των πάντων. Οπως πρόβαραν οι χλωμοί πρόγονοί του στα ναζιστικά στρατόπεδα και τα σοβιετικά γκουλάγκ, το σχέδιο του επίγειου παραδείσου επιβάλλει την αποδοχή του από τη σύνολη μάζα. Προσηλωμένος όπως είναι στο χρήσιμο, δηλαδή στο χρήμα, μάχεται την απόλαυση, αδυνατώντας να καταλάβει πόσο ωφέλιμο για τους καπνιστές είναι το τσιγάρο. Ή μάλλον, γνωρίζοντας πόσο έωλο και σαθρό είναι το επιχείρημά του, ο ολοκληρωτισμός δεν μάχεται απλώς τη σχόλη, θέλει να την αφανίσει.

Και οι αντικαπνιστές, εκείνοι που ενοχλούνται απ’ τον καπνό; Οπως κανένας θεριακλής που σέβεται το τσιγάρο του δεν το φυσάει στα μούτρα του άλλου, ούτε χώνεται σε χώρους καθαρούς από καπνό, έτσι κι ο άλλος ας μη συστρατεύεται σ’ αυτή την υστερική επίθεση κατά των μικρών απολαύσεων. Χώρος υπάρχει για όλους.

Αυτό που παίζεται σήμερα στη Δύση με τη δίωξη των καπνιστών είναι η διαχείριση του ελεύθερου χρόνου των προσώπων, όσος τους έχει απομείνει. Δεν είναι οι αγορές, δεν είναι οικονομικό το ζήτημα, είναι να μην μπορεί να σπαταλάει κανείς, κανείς όμως, τον προσωπικό του χρόνο όπως θέλει. Κι αυτό πρέπει να χτυπηθεί και χτυπιέται απ’ άκρου σ’ άκρο σε όλη την Ε. Ε. Ξεκίνησαν δίνοντας χώρο περιορισμένο σ’ αυτούς που επιθυμούν να γίνονται καπνός αναθρώσκων, τώρα τους εξορίζουν από παντού. Κανένας ασκόπως περιφερόμενος φουμαδόρος δεν θα επιτραπεί να δυναμιτίσει την οργάνωση της παγκόσμιας ευτυχίας. Ευτυχώς η Ανατολή ανθίσταται.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Το παμπ, όπως και το μπαρ, είναι γένους ουδετέρου. Μην παρασύρεσαι από την άθλια καφετέρια (βλ. και στα πεζά του Σεφέρη, όπου αποκαθίσταται το ηρωικό ουδέτερο γένος του παμπ)

H KAΘHMEPINH 06.08.08

 

Σχετικό: http://xylokopos.blogspot.com/2007/05/blog-post_25.html