Ολόκληρο το κείμενο εδώ (20 σελίδες)
Χαρακτηριστικά απόσπασματα:
«Ομορφες όσο οι Κρητικές ή οι Κύπριες, με το στολίδι εκείνου του ίχνους της πολιτισμικής απροσδιοριστίας που ευδοκιμεί στα γεωγραφικά μεταίχμια, και με κομψότητα συμμετέχοντας στο παιγνίδι μιας πικάντικης ανάμιξης του θαυμαστού και του τετριμμένου, οι Κερκυραίες ήταν, όλες τους, «ίδιες» […] υπήρχε ένα στοιχείο εφηβικής ανωριμότητας στη θηλυκότητά τους.»
«Θα επιστρέψω εκεί όπου η παιδική μου ηλικία, για μια στιγμή έστω, ατένισε συγχρόνως τη φυσική Ωρίμανση και το Μαγικό; Καλούμαι να πενθήσω τη φαντασιακή αυτή Κέρκυρα ώστε να ξαναβρώ την αληθινή, όποια κι αν είναι.»
Το δοκίμιο είναι από το ομώνυμο βιβλίο. Εκδόσεις Νεφέλη 1999 (195 σελ.)
Παράθεμα: Και Παπάγος και Πλαστήρας· τραβάς κανά ζόρι; « Herr K.
Η Κέρκυρα είναι κοσμοπολίτισσα, δεν ανήκει σε κανέναν :)
Καλώς σε βρήκα Herr K.!
Ε, όλοι ψιλο-βαυκαλιζόμαστε ότι μάς ανήκει ένα μικρό κομματάκι της
Να είσαι καλά, Lucinta!