Στο ιστολόγιό του Left Liberal Synthesis, στο άρθρο H λατρεία της σταθερής ταυτότητας και της επανάληψης. Οι αντιρρήσεις προς την πατριωτική αριστερά. , ο Γ. Παγιασλής, ιδεολογικός αντίπαλος της πατριωτικής αριστεράς, αποπειράται να δώσει το πλαίσιο των ιδεών που τη διέπουν:
» Το ρεύμα λοιπόν αυτό διατυπώνει, χοντρικά,το ακόλουθο πλαίσιο: Ο σύγχρονος καπιταλισμός, μέσω παγκοσμιοποίησης, δημιουργεί καταναλωτές που για να αναπαραχθούν ως τέτοιοι «ανακατασκεύαζονται» αενάως μέσω των ιδεολογικών μηχανισμών του συστήματος ως ρευστά άνευρα υπερεθνικά υποκείμενα. Το κεφάλαιο για να αναπαραχθεί στην μακροκλίμακα ,ομογενοποιεί τους ανθρώπους ,και τους αποσπά από τις συλλογικές δομές που τους συγκρότησαν μέχρι τώρα. Αρα η υπεράσπιση της πατρίδας,της πολιτιστικής ιδιαιτερότητας δεν είναι ιδεαλιστική εθνικιστική παλινδρόμηση αρά αντικαταναλωτική στάση. Το πλαίσιο εμπλουτίζεται με γεωπολιτικές αναλύσεις της συγκυρίας που αναδεικνύουν την Τουρκία ως κρυπτομιλιταριστική και επεκτατική υπρδύναμη που εποφθαλμιά τον ελληνικό χώρο και βαλκανικό χώρο.Στο ίδιο πλαίσιο οι κυρίαρχες Ελληνικές Ελιτ θεωρούνται παρασιτικές ηθικά και πολιτικά αδύναμες και για να διασωθούν οι ίδιες προβαίνουν σε υποχωρήσεις. Τέλος το ίδιο ρεύμα διατυπώνει την ευλογη παρατήρηση ότι στα θέματα «πατρίδας» η Αριστερά ολιγωρία έχοντας αφήσει ένα προνομιακό πεδίο στην Ακρα ή συντηρητική δεξιά. »
Στη συνέχεια διατυπώνει αντιρρήσεις, οι οποίες περιληπτικά έχουν ως εξής:
1. Πόση σημασία έχει το ερώτημα για την ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού; Μια από τις συντεταγμένες του ρεύματος είναι η έννοια της εθνικής συνέχειας ,ως συγκροτητική της κοινωνίας.Στο πολύ ενδιαφέρον έργο του « το 1204 και η διαμόρφωση του νεου Ελληνισμού» ο Καραμπελιάς,βασιζόμενος κυρίως στον Σβορωνο διατυπώνει και επεκτείνει την έννοια της συνέχειας του Ελληνικου Εθνους,ως ιδεολογικής πνευματικής κοινωνικής οντότητας […] . Αυτό που βιώνουμε σε τι ποσοστό είναι αυθεντικά «συνεχές» και σε τι ποσοστό είναι «κατασκευή»; Μήπως τελικά η γόνιμη ιστορική αντιμαχία έχει νόημα μονο ως τέτοια ,ως επιστημονική διαμάχη;
2. Η εθνογλωσσική υβδριδιακότητα γιατί είναι ταμπού; […] Μήπως η εθνική συγκρότηση φέρει αφ’εαυτής χαρακτηριστικά «σύμβασης»; Πόσο αντιπατριωτικό είναι να γνωρίσουμε την «συμβαση» μας αντί να την εξοβελίσουμε ως ανύπαρκτη;
3 .Αριστερή Γεωπολιτική ή Αριστερός Καπιταλισμός; Η γεωπολιτική θεώρηση έχει δικές της έννοιες και μεθοδολογία. […] Η γεωπολιτική διερεύνηση προυποθέτει ρητα ή άρρητα την πολεμική σύγκρουση.Είναι η θεωρία του δυνητικού πολέμου,σε καιρό ειρήνης. Απο την άλλη η οικονομική ανάλυση στην εποχή του σημερινού καπιταλισμού, λειτουργεί σε ένα αλλο ρητορικό πλαίσιο. Συνεργασίες,συνέργειες,αμοιβαία κέρδη αλλά και απώλειες,αντιπαλότητες ,ανταγωνισμοί Κοιτώντας τον περίγυρο της λοιπον η Αριστερά ,μπορεί να δει τον κόσμο μέσα από το Πεντάγωνο ή το Εμπορικό Επιμελητήριο. Και στις δύο περιπτώσεις κάθεται άβολα. Είτε φορώντας το στρατιωτικό πιλήκιο ή το κουστουμάκι του Βγενόπουλου ,μιλάει μια ξένη γλώσσα. […] Εγκλωβίζεται σε ένα λεξιλόγιο, μια ρητορεία που δεν επιτρέπει την κριτική, την αμφισβήτηση.
Τέλος αναφέρεται σε θέσεις της πατριωτικής αριστεράς για το μεταναστευτικό.
βιβλιοθηκη herrk 
Βρισκω τιμητική την ενασχοληση με την αναρτηση,και τον χρόνο να την συμπυκνωση.
Δυστυχως η προσπαθεια μου να διαφωνήσω με το ρευμα αυτό στην ουσία των εννοιών-ιδεών του ,και οχι στα φαινόμενα του,δεν εχει και τόση επιτυχία.Η συζήτηση ανακυκλωνει στερεοτυπα.
Χαιρομαι γιατι ο Μπρεχτικός συνταξιδιώτης στα ιστολογια συνέλαβε την ουσία
καλή συνεχεια
LLS,
Γεια σου και σε ευχαριστώ που το ονομάζεις τιμητικό.
Νομίζω ότι ειδικά ότι η αντίρρησή σου 3 είναι η ουσιωδέστερη κριτική που έχει ασκηθεί στην πατριωτική αριστερά, τις αναλύσεις της οποίας ασπάζομαι.
Τα υπόλοιπα σημεία τα σχολιάζω στο ποστ σου. Εδώ – πάντα για την αντίρρηση 3- να πω ότι όντως η ενασχόληση της Πατριωτικής Αριστεράς με τη γεωπολιτική της προσδίδει συντηρητικό χαρακτήρα. Ο συντηρητισμός αυτός μπορεί να είναι αντινεοφιλελευθερος (θετικό) αλλά και να ολισθήσει σε αντιφιλελεύθερο μυστικισμό.
Λες επίσης ότι «Η γεωπολιτική διερεύνηση προυποθέτει ρητα ή άρρητα την πολεμική σύγκρουση… Απο την άλλη η οικονομική ανάλυση στην εποχή του σημερινού καπιταλισμού, λειτουργεί σε ένα αλλο ρητορικό πλαίσιο»
Το εξέλαβα ως:
«Η γεωπολιτική διερεύνηση προυποθέτει ρητα ή άρρητα την πολεμική σύγκρουση… Απο την άλλη η η πολεμική σύγκρουση είναι σήμερα ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΗ στις δυτικές κοινωνίες ή ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ η οικονομική ανάλυση στην εποχή του σημερινού καπιταλισμού, λειτουργεί σε ένα αλλο ρητορικό πλαίσιο»
Herr K
Κατ’άρχας δεν εχω τοσο κρυσταλλωμενες θέσεις,αλλωστε το ιστολόγια βοηθά να ταξινομούμε τις σκεψεις και οχι απλως να τις εκφραζουμε
Ειλικρινά σκέφτηκα το εξής
Αν σκέφτεσαι την γεωπολιτική ,τότε μια κλασσική θεώρηση πρέπει να αναφέρεται (εστω και ως ακραια υπόθεση) στην ταξική πόλωση εντός του αντιπάλου -αντίμαχου (στην Κονδυλική θεαση που βλεπω παρακολουθείς)
Δηλαδή πρέπει να στοχάζεται σε μια τουλάχιστον διπλο-γεωπολιτική.Να το πούμε χοντρά πρεπει να στοχαστουμε στην υπόθεση πως οι «λαικές» δυνάμεις ενθεν και ενθεν «λιποτατκτουν» κατα του εθνικού στρατού.
Αυτο ομως δεν γίνεται στην γεωπολιτική.Οι οντότητες είναι ενιαίες.
Για αυτό δεν βρίσκω αυτό το πλαίσιο πολυ παραγωγικό.
Η οικονομία είναι διαφορετική.Εμπεριέχει νέες δυναμικές ίσως και απροσδόκητες.
Εδω η αριστερά μπορεί να επινοήσει σχηματα με πιο παραγωγικό τρόπο.
Παραδειγμα
Μου είναι δυσκολο ναψ ξεχωρίσω την αριστερη γεωπολιτική ανάλυση θέση στα ελληνοτουρκικά απο την mainstream.
Η αριστερη γεωπολιτική ειναι καταστατικά πασιφιστική
Στην οικονομία ομως μπορω να διανοηθώ ελληνοτουρκικές συνεργασίες σε πολλαπλα επιπεδα κλπ κλπ
Αυτα,που μαλλον τα ταξινομόυν και σε μενα
Χαιρετω
LLS,
συμφωνώ με τη γραμμή σου για τα ιστολογικά.
Απ’όσο ξέρω, στη βάση του παλαιότερου ρεύματος ΠΑ (Ρήξη) υπάρχει η διάκριση μεταξύ καταπιεσμένων εθνών και καταπιεστών-εθνών. Ο Λένιν μάλιστα ισχυρίζεται ότι με τους αγώνες τους τα πρώτα διαδραματίζουν ιστορικά θετικό ρόλο.
Ομως η γεωπολιτική καθ εαυτή δεν είναι αριστερή ή δεξιά – γι αυτό εύλογα δυσκολεύεσαι να διακρίνεις αριστερή γεωπολιτική ανάλυση. Και η ενασχόληση με τη γεωπολιτική σε ωθεί να σκέφτεσαι ρεαλιστικά και όχι ουτοπικά.
Για το ρόλο της οικονομίας, βλ Κονδύλη:
«Αντίθετα, τόσο η φιλελεύθερη προσδοκία ότι το εμπόριο θα υποκαταστήσει τον πόλεμο όσο και η χυδαιομαρξιστική ερμηνεία του πολέμου με οικονομικές αιτίες προϋποθέτουν και οι δύο σιωπηρά την ύπαρξη εμπειρικά αναπόδεικτων νομοτελειών. Και στις δύο περιπτώσεις η αποδεικτική στηρίζεται σε έναν οικονομιστικό ντετερμινισμό, οπότε η φιλελεύθερη τοποθέτηση, αν εξετασθεί προσεκτικότερα, αποκαλύπτεται ως χυδαίος μαρξισμός με αντεστραμμένα πρόσημα. Γιατί μόνο όποιος πιστεύει ότι τους πολέμους τους προκαλούν αποκλειστικά οι οικονομικοί ανταγωνισμοί, έχει λογικά το δικαίωμα και να δέχεται ότι η οικονομική συνεργασία θα καταργήσει οπωσδήποτε τον πόλεμο
[…]
Δεν υπάρχουν όμως χειροπιαστές ενδείξεις ότι συμβαίνει αυτό, υπάρχουν μόνο εκλογικεύσεις του πράγματος εκ των υστέρων. Τους ανθρώπους τους ωθούν στην οικονομική συνεργασία απλώς και μόνο οικονομικές βλέψεις και αναγκαιότητες, οι οποίες καθεαυτές δεν συνδέονται με ειρηνικές ή εχθρικές προθέσεις υπό την πολιτική έννοια.
[…]
Ανάμεσα στο 1900 και στο 1914 το γαλλογερμανικό εμπόριο αυξήθηκε κατά 137% και το ρωσογερμανικό κατά 121%. Το εμπόριο μεταξύ Γερμανίας και Μεγάλης Βρετανίας διπλασιάσθηκε από 60 εκατ. λίρες σε 120 και αποτελούσε το 9% του συνολικού βρετανικού εμπορίου· περισσότερα από τα μισά τοτινά διεθνή καρτέλ παραγωγής ήσαν κοινή γερμανοβρετανική ιδιοκτησία, ένα από αυτά μάλιστα παρήγε εκρηκτικές ύλες
[…]
Μετά το 1989 πολλαπλασιάσθηκαν οι φωνές που αποδίδουν τη σημερινή απιθανότητα μεγάλων πολέμων μεταξύ εθνών στην αύξουσα παγκόσμια διαπλοκή των οικονομιών. Οπως δείχνει το παράδειγμα της εποχής προ του 1914 η συνάφεια αυτή κάθε άλλο παρά υποχρεωτική είναι»
http://kondylis.wordpress.com/2009/02/12/emporiopolemou/
Μαλλον δε θα διαφωνήσω με τις παρατηρησεις σου.
Ευχαριστω για τις αναφορές του Κονδύλη και το λινκ .Δεν το ηξερα
Χαιρετω
Αν και το κεφάλαιο όντως ομογενοποιεί (κλπ) σε κάποιο πολύ σημαντικό βαθμό, δεν είναι η μόνη παράμετρος της παγκοσμιοποίησης – ή αυτού που ο Τσόμσκυ προτιμάει να ονομάζει «Global integration» – και το οποίο θεωρεί ΚΑΛΟ πράγμα…
…κι είναι καλό πράμα διότι περιλαμβάνει την Ενοποίηση (και ΕΚΡΗΞΗ) της Γνώσης και του πολιτισμού, χωρίς να απειλείται (ίσα-ίσα, ενισχύεται) η κάθε ΑΞΙΟΛΟΓΗ πολιτιστική ιδιαιτερότητα. Ο,τιδήποτε καλό σε μια κουλτούρα γίνεται καλύτερο όταν έρθει σε επαφή με ανθρώπους από άλλες κουλτούρες, ικανούς να το εκτιμήσουν περισσότερο.
Το διαδίκτυο είναι το τέλος της διατήρησης στεγανών ανάμεσα σε πολιτισμούς και το κύριο εργαλείο της πολύμορφης ενοποίησης των πολλαπλών στοιχείων από κάθε μέρος, έτσι ώστε το Ολον να είναι περισσότερο από το άθροισμα των Μερών.
Ζούμε ΗΔΗ μια παγκόσμια κουλτούρα, εφόσον γράφουμε σε αυτό το μπλογκ και μπορούν να το διαβάσει όποιος θέλει παντού στον πλανήτη, αν εξαιρέσουμε τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε – για την οποία υπάρχουν (έστω και ατελείς) αυτόματες μεταφράσεις.
Το ΜΟΝΟ εμπόδιο που απομένει είναι ακριβώς η γλώσσα. Το πλέον άσχετο θέμα είναι η παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου (ίσα-ίσα βοηθάει φτιάνοντας το διαδίκτυο καλύτερα σαν μέσο).
Omadeon, μιλάμε σπάνια διαδικτυακά, αλλά παρακολουθώ τα σχόλιά σου αλλού, συνήθως με ενδιαφέρουν πολύ, σπανιότερα με εξοργίζουν… Θυμάμαι λοιπόν ότι η πρώτη μας κουβέντα ήταν για το ίδιο θέμα – πολιτιστική ομογενοποίηση. Ζούμε ήδη μια παγκόσμια κουλτούρα, ναι (τουλάχιστον οι δυτικοί), παράλληλα όμως με τις εθνικές μας ή τοπικές μας. Μια μειονότητα θεωρεί τον εαυτό της κοσμοπολίτη. Θα παρομοίαζα την κατάσταση με την πρώην Γιουγκοσλαβία: οι περισσότεροι ήταν Σέρβοι ή Κροάτες κτλ και υπήρχε και ένα 10% που δήλωναν Γιουγκοσλάβοι.
Η τεχνολογική σου αισιοδοξία μου φέρνει στο νου το φουτουριστή Μαρινέτι. Δεν με ξενίζει, είναι και κάπως συναρπαστική, αλλά δεν μπορώ να μη τη θεωρώ απλουστευτική !
ωραια συζητηση . Και επιτελους νηφάλια.
(θα επενελθω … ομως χαιρομαι γιατι γινεται καταρχην αυτη η συζητηση)
HerrK
Κι εγώ παρακολουθώ όλα σου τα σχόλια, όπου τα βρω. Συνήθως με ενδιαφέρουν κι εμένα πολύ… όμως ποτέ δεν με εξοργίζουν! Χεχε
Ευελπιστώ ότι θα… βελτιωθεί αυτή η ανισότητα, καθώς μαθαίνω συνέχεια από το διάλογο, αντιμετωπίζοντάς τον σαν… δωρεάν σεμινάρια Ερευνητικού Ινστιτούτου! :)
Απλουστευτικό ΕΙΝΑΙ το να βλέπει κανείς π.χ. μονομερώς τις θετικές πλευρές του θέματος, ή και απλοϊκό. Ομως… ποιός θα το πίστευε ότι σήμερα οι Ελληνες είναι ΠΡΩΤΟΙ στην Ευρώπη σε… διαδικτυακό social networking?
Μπορεί να προτιμάνε πιο «λαϊκά» είδη του, όπως το facebook, όμως ελάχιστα χρόνια πριν ήταν τελευταίοι ΚΑΙ σε αυτό.
Το βασικό μοντέλο όμως, στο οποίο βασίζομαι, δεν έχει να κάνει τόσο πολύ με τεχνολογία, όσο με το γεγονός ότι κάτω από συνθήκες ελευθερίας (έκφρασης) οι συνθέσεις ιδεών που προκύπτουν προχωράνε μπροστά, δεν μένουν πίσω. Δεν έχουν έναν Τίτο από πάνω με κάνα βούρδουλα, αλλά τις αχανείς λεωφόρους της Γνώσης ανοιχτές. Ετσι κι ο Μαρινέτι μάλλον θα γίνει… αστακός για μαρινάρισμα πριν τον φάμε κι αυτόν μαζί με όλα τα άλλα που τρώμε!
Παράθεμα: Δημοψηφίσματα, σοφίσματα, ψοφίσματα, σκαρφίσματα… « OMADEON
εντελώς περαστικώς, θα σημειώσω μόνο για την γεωπολιτική, ότι δεν προσδίδει απαραίτητα συντηρητικό χαρακτήρα, γιατί η γεωπολιτική δεν είναι απαραίτητα δεξιά ή αριστερή. κι αυτό μπορεί να φανεί από τους μαρξ-ένγκελς, όταν ασχολιόνταν με το ανατολικό ζήτημα: κατέστρωναν ολόκληρα σχέδια και εναλλακτικές δράσεις της τσαρικής ρωσσίας. π.χ. έδιναν τεράστια σημασία στην κατοχή της κωνσταντινούπολης και δευτερευόντως των βαλκανίων από την ρωσία. μια τέτοια κατοχή, έλεγαν οι μ-ε, καθιστά την μαύρη θάλασσα ρωσικό λιμάνι, θέτει σε κίνδυνο το αγγλικό εμπόριο στην ασία και στη μεσόγειο, ενώ οι επόμενοι στόχοι της ρωσσίας θα είναι η γερμανία και το παρίσι. ανέλυαν τις συμμαχίες μεταξύ των μ. δυνάμεων έχοντας πάντοτε υπόψη τους τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς, π.χ. για την σχέση αυστρίας-ρωσσίας κοκ.
κοντολογίς η γεωπολιτική αφεαυτής δεν είναι ούτε ναζιστική ούτε δεξιά/συντηρητική.
ο υποτιθέμενος αντίπαλος της γεωπολιτικής είναι το αξίωμα για την αντικατάσταση του πολέμου από το εμπόριο. αυτή η άποψη δεν είναι αμιγώς δεξιά/φιλελεύθερη: την υποστηρίζουν λ.χ. ο βολταίρος ή ο σμιθ, αλλά την υποστηρίζει κι ο κροπότκιν. ο μαρξ πάντως, παρά τον γενικότερο οικονομισμό του, την απορρίπτει
[Τι νηφάλια, Νοσφεράτε, εδώ ο Ομαδεών με σφάζει με το βαμβάκι λέγοντας ότι δεν τον εξοργίζω ποτέ. Τέσπα ]
Γιάννη, η γεωπολιτική δεν είναι δεξια ή αριστερή ασφαλώς. Ομως όσο πιο πολύ ασχολείσαι με γεωπολιτική άρα με ιστορία τόσο πιο συντηρητικά έχει την τάση να σκέφτεσαι – το «συντηρητικά» δεν το χρωματίζω αρνητικά.
Μαααα…
Dear HerrK, έκανα απλώς ΧΑΡΑΚΙΡΙ
(με… εικονικά χαρτομάντηλα).
Εννοούσα πως ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΩ να μην… εξοργίζω εγώ.
herrk
ναι αλλά πώς εννοείς το συντηρητικά; (δεν εννοώ θετικά ή αρνητικά ηθικώς)
Πάνω κάτω ως αυτό που περιγράφει ο Σαββόπουλος, Γιάννη: «τη συντηρηση ως πάθος θα υψώσεις … και θα χανεις τον εαυτό σου και θα είσαι τελευταίος κρίκος … μιας καδένας προς το φως»
Όπως έγραψα και στη πηγή-ιστολόγιο, σε σχόλιό μου, προσωπικά δεν με απασχολεί το ερώτημα που ειναι καθαρά φιλοσοφικό. Καθώς το έθνος αποτελέί μία ιδιαίτερη διοιηκτική διαφοροποίηση του λευκού πληθυσμού βάση γενετικά κοινωνικών χαρακτηριστικών που προϋπήρχαν, αλλά υπό τη σκέπη μιας ενιαίας διοίκησης -σε αντίθεση προς τις παλαιότερες αυτοκρατορίες-, δεν έχει προϊστορία. Είναι ουσιαστικά η διοικητική διαλεκτική συνέχεια της λαότητας (όπως τη χαρακτηρίζει ο Μαρξ στους «προκαπιταλιστικούς σχηματισμούς».
Το ζήτημα είναι όταν συγχέεται ο πατριωτισμός με το έθνος (ο εθνικισμός κι ο εθνισμός). Γιατι πατρίδα ενός Αλβανού μπορέι να είναι και η Ελλάδα, αφού έτσι την αισθάνεται κι αυτή θέλει συνειδητά να υπερασπιστεί. Όχι όμως το έθνος των Ελλήνων, ίσως. Η πατρίδα είναι τα πρόσωπα που αγαπώ και η περιουσία μου/τους. Καθώς δεν μπορώ να τα υπερασπσιτώ μόνος, όπως κάθε αγελαίο ζώο, συμμαχώ με άλλους για την προάσπισή των κοινώ πια συμφερόντων και την επιβίωση όποιου μπορέσει. Ο εθνικισμός όμως κινείται σε διαφορετική βάση από τον εθνισμό.
Καλησπέρα Δείμο.
Εννοείς το εθνος-κράτος μάλλον, το οποίο είναι σύγχρονο δημιούργημα, και όχι το έθνος, η ύπαρξη του οποίου είναι ανεξάρτητη από το έθνος-κράτος.
Και όπως σωστά υπονοείς δεν ορίζεται φυλετικά
Παραπέμπω κι εδώ στο σύντομο κείμενο που προσωπικά με βοήθησε να ξεκαθαρίσω αρκετές έννοιες:
https://herrkbiblio.wordpress.com/2008/11/25/dieth/
Μάλλον δεν κατάλαβες. Ταυτίζω το εθνικό κράτος με το έθνος. Η έννοια του έθνος γίνεται αντιληπτή μόνο μέσα στο κράτος (όπως εμείς την εννοούμε). «Έθνη» μετά τον 5ο αιώνα ήταν οι Χριστιανικοί λαοί της Ευρώπης και της Πλησίον Ανατολής, ενώ πριν τον 5ο αιώνα ήταν οι μη Ιουδαίοι, οι ειδωλολάτρες. «Έθνη» στους Έλληνες (η λέξη εμφανίζεται στην αλεξανδρινή εποχή) ήταν οι υπήκοοι των Επιγόνων βασιλέων.
Άρα το «έθνος» ως έννοια φυλετική έχει άλλη σημασία. Το φυλετικό χαρακτηριστικό στο Θ΄ αιώνα απέκτησε όμως μία ιδεολογία που στήριζε την ανάπτυξη ενός διοικητικού μηχανισμού σε περιορισμένη έκταση σχετικά με στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση των υπηκόων (αστών) που ήθελαν να αποτινάξουν τις αυτοκρατορίες (που εξυπηρετούσαν άλλα συμφέροντα -τα φεουδαρχικά και γεωργικοκτηνοτροφικά).