Το ιστολόγιο «L’Enfant de la Haute Mer» δημοσιεύει μία σύντομη σύνθεση με τίτλο: Τι είναι η «Μπανανία»: μικρό δοκίμιο για τα κράτη-μαριονέττες
Αποσπάσματα:
«Τον Ιανουάριο του 1911, οι τέσσερεις επιβιβάζονται σε πειρατικό στόλο με ρότα την Ονδούρα. Οπλισμένοι με ένα βαρύ μυδράλιο, με μια κάσα επαναληπτικά όπλα, με 1500 κιλά πυρομαχικών και με μπουκάλες καλού bourbon, οι μισθοφόροι για έναν ολόκληρο χρόνο, καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους και φθάνουν στην Τεγκουσικάλπα την 1η Φεβρουαρίου του 1912, όπου και εγκαθιστούν τον Bonilla στην εξουσία. Το 1912, ο «Πρόεδρος» Bonilla, ευγνώμων, παραχωρεί στον Zemurray δέκα χιλιάδες εκτάρια, χωρίς φόρους, για να καλλιεργήσει μπανάνα, για 25 έτη.»
» Αλλά η «United Fruit Company» δεν εξαφανίστηκε κιόλας. Το 1989, άλλαξε όνομα και έγινε «Chiquita Brands International Inc.», ώστε να ξεχαστεί το ενοχλητικό παρελθόν της. Προφανώς, αυτό δεν ήταν αρκετό […] Το 2007, η επιχείρηση κρίθηκε ένοχη παροχής οικονομικής βοήθειας σε κολομβιανές ακροδεξιές ομάδες, οι οποίες ήταν υπεύθυνες για τις σφαγές που διαπράχθηκαν μεταξύ 1997 και 2002. Η «Chiquita Brands International Inc.» εξόπλιζε τις ομάδες αυτές και είχε στις αποθήκες της περισσότερα από 3.500 Καλάσνικοφ, με την συνδρομή της Banadex, μιας άλλης επιχείρησης-μεσάζοντα μπανάνας επίσης. Ποιος θα το πίστευε ότι η μπανάνα μπορούσε να είναι τόσο επικίνδυνη; «