Μία κριτική του σύγχρονου αντιφασισμού από τον αναρχικό χώρο (πηγή):
Κάθε αντιφασιστική ή παρόμοια αναχρονιστική νότα, τραβά το κίνημα κάποιες δεκαετίες πίσω, τότε που ακόμα υπήρχαν φασίστες και ο αποπροσανατολισμός του είναι «ηλίου φαεινότερος»:γιατί περιγράφοντας τον σύγχρονο καπιταλισμό σαν ρατσιστικό,φασιστικό, ή εθνικιστικό,το στρέφει όχι ενάντια στις εμπροσθοφυλακές του συστήματος, αλλά ούτε καν ενάντια στις οπισθοφυλακές του, το στρέφει ενάντια στο απόλυτο κενό, ακριβώς όπως τον Δον Κιχώτη ενάντια στους ανεμόμυλους. […]
Πρακτικά το ανατρεπτικό κίνημα χρησιμοποιώντας τα παρωχημένα αυτά ιδεολογήματα αυτοϋποβιβάζεται σε δημοκρατικό: ζητά ουσιαστικά δημοκρατία, το σύστημα του πετά ένα ψίχουλο δημοκρατίας, η κατάσταση «ξεφουσκώνει» αποσυμπιέζεται, τέλος… Κι ας μην ξεχνάμε κάτι βασικό: ο καπιταλισμός σε φάση καλπάζουσας παγκοσμιοποίησης είναι βαθύτατα αντιφασιστικός, αντιρατσιστικός, αντισεξιστικός ή ότι άλλο, γιατί έτσι τον συμφέρει: χρησιμοποιεί τα ιδεολογήματα αυτά που από δεκαετίες τα ενσωμάτωσε μαζί με τους φορείς τους, για να διαλύσει τοπικισμούς κι αρχαϊσμούς που υψώνονται στο διάβα του […]
βιβλιοθηκη herrk 
πιο ενδιαφέρον ακόμη το σχετικό με τον αντιρατσισμό
Πολύ ενδιαφέρον πράγματι το κείμενο του ιδίου για τον αντιρατσισμό – επέλεξα αντιφασισμό γιατί νομίζω ότι πλέον ο χυδαίος αντιρατσισμός είναι σε υποχώρηση (εκτός αν συνεχίσει η χρυσή αυγή να τον ενισχύει)