Η κριτική στο Γιανναρά από το Ρεσάλτο φαίνεται δικαιολογημένη:
«Ο Γιανναράς, σταθερός «προπαγανδιστής» ενός μεγάλου νεοταξικού συγκροτήματος (Αλαφούζος), μαγεύεται πάντα από τα «οράματα» του Συγκροτήματος!!!
Όταν τα συμφέροντα του Αλαφούζου είχαν βρει «όραμα» προς τη Ρωσία, ο Γιανναράς υμνούσε τον Πούτιν!!!
Σήμερα που συνδιαχειριστές του Αιγαίου θα είναι ελληνικές εταιρείες (πρώτος και καλύτερος ο Αλαφούζος) με τούρκικες εταιρείες, το «όραμα» πήρε τη μορφή του Νταβούτογλου, και των νέων επιχειρηματικών γερακιών, τύπου Βγενόπουλου!!! »
Βλέπουμε ότι τα «οράματα» έχουν ως υπόβαθρο τα συμφέροντα και τα κέρδη του αφεντικού…
Φυσικά, όσα έχουν ειπωθεί εδώ, δεν παύουν να ισχύουν. Ετερον εκάτερον
βιβλιοθηκη herrk 
Νομίζω ότι μετά το περιώνυμο άρθρο στην Καθημερινή έχει πέραν πάσης αμφιβολίας αποκαλυφθεί η απόλυτη ασυμβατότητα του κ. Γιανναρά με οποιασδήποτε αποχρώσεως αριστερά. Αλλίμονο αν χωράει περιθώριο αμφισβήτησης αυτό.
Ασφαλώς ο Γ. δεν υπήρξε ποτέ αριστερός. Μα γι’ αυτό ακριβώς και η κριτική του στην αριστερά υπήρξε συχνά εύστοχη.