Επιστολή προς το ΚΚΕ

Το αριστερό ιστολόγιο Left G700 δημοσιεύει μία, μάλλον φιλική, ανοιχτή επιστολή προς την ηγεσία, τα στελέχη, τα μέλη και τους οπαδούς του ΚΚΕ. Αποσπάσματα:

[…] Εδώ θα μπορούσε κάποιος από εσάς, αγαπητοί φίλοι, να αντιτείνει: «Μα εμείς δεν λέμε στον λαό να ξεσηκωθεί έτσι, χωρίς σχέδιο! Εμείς τον προτρέπουμε να το κάνει αφού υιοθετήσει ένα σχέδιο: το δικό μας!». Μάλιστα.

ΕΔΩ, ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΟΤΙ θέλουμε να σας υπενθυμίσουμε ότι αυτό το σχέδιο έχει χαραχτεί σε άλλες εποχές και καταστάσεις, είμαστε υποχρεωμένοι να σας επισημάνουμε ότι, καλώς ή κακώς, αυτό το σχέδιο δεν το υιοθετεί η κρίσιμη μάζα του λαού που απαιτείται ώστε το ενδεχόμενο ξεσήκωμά του να ανοίξει τον δρόμο σε ριζοσπαστικές λύσεις. Δεν το έχει κάνει ούτε όταν πρωτοβγήκε, και, επομένως, ήταν επίκαιρο, ας πούμε, και δεν το κάνει ούτε τώρα, αφού, εκτός των άλλων, είναι και ανεπίκαιρο.

[…] Αφού οι τακτικές σας κινήσεις δεν υπηρετούν μια συγκεκριμένη στρατηγική, αυτό σημαίνει πως δ ε ν έχετε στρατηγική. Πράγμα που συνεπάγεται πως, τελικά, δεν έχετε ο ύ τ ε τακτική!

[…] Τι πιστεύουμε; Θα σας το πούμε. […] Φοβάστε, αγαπητοί φίλοι (ουδείς ψόγος· όλοι φοβόμαστε!). Και ο φόβος σας δεν είναι ένας και μοναδικός.

Ο πρώτος, και πιστεύουμε ο βασικός, είναι ο φόβος του …τερματοφύλακα μπροστά στο πέναλτι! […] Προφασίζεστε τον τραυματία για να την κοπανήσετε «κανονικά και με το νόμο»!

Κι όμως, αγαπητοί φίλοι, έχετε αρκετά στοιχεία για να μετριάσετε ή και να υπερνικήσετε τους φόβους σας. […]

Ένας άλλος φόβος σας είναι το αιώνιο δίλημμα: Έχει έρθει η ώρα; Μήπως αύριο είναι η ώρα κι όχι σήμερα; […]

Κι ένας τρίτος φόβος σας (που έχει τη μικρότερη κατανόησή μας): Ο φόβος για το κόμμα. Ο οποίος τροφοδοτείται —αυτό σας το αναγνωρίζουμε ως ελαφρυντικό— από τις μνήμες και τις εμπειρίες του 1968 και του 1991. Αλλά, δεν νομίζετε, αγαπητοί φίλοι, πως είναι καιρός πια αυτό το εργαλείο που είναι το κόμμα σας (γιατί εργαλείο προς χρήση και για κάποιο σκοπό είναι, δεν είναι φετίχ ούτε τοτέμ), δεν νομίζετε πως είναι καιρός να χρησιμοποιηθεί; […]